Czesc Agnieszko

Dziekuje ze sie odezwalas.
Rozstalismy sie w niewlasciwy sposob. Zakonczylysmy cos co nie powinno sie zakonczyc.

Mialam wrazenie ze miedzy nami powstala przyjazn. Gdy sie mieszka tak blisko jak mysmy mieszkaly to dzielilysmy za soba nawet nasze tajemnice. Kazda z nas przezywala ciezki okres i trudno bylo znalezc rownowage w zyciu codziennym.

Pamietam gdy siedzialysmy w kawiarni w Waxholmie w naszych slicznych sukienkach, pijac kawe i jedzac tort a Felix oczarowywal wszystkich na okolo.

Pamietam gdy pewnego razu wrocilam zmeczona z pracy a Ty przygotowalas piknik i poszlismy sie kapac na Kullö.

Nie jast latwo miec z kims wspolne domostwo ale teraz uwazam ze poszlo nam to jak po masle.

Nie jestem pewna czy pamietam powod maszego rozstania.
Pamietam ze bylo mi bardzo ciezko gdy najpierw powiedzialas ze zostaniesz przez cala zime a pozniej za sie wyprowadzasz. Wtedy uwazalam ze mnie zawiodlas lecz teraz wiem ze to zycie nas rozdzielilo. Kazda z nas miala swoj plecak do poniesienia.

Podczas naszego wspolnego okresu bylismy sobie podpora. Gdy zaczelas zmieniac swoja decyzje o przeprowadzce to ja zamknelam sie w sobie i zostawilam Ciebie Twojemu losowi.
To tak jak broniac sie przed rozstaniem odchodzisz pierwsza.

Bardzo chcialam abys zostala lecz pod koniec Twoje problemy plus moje tez nie latwe zycie bylo za duzo – nie starczalo mi sil.
Wstyd mi z tego powodu iz rozstalysmy sie nawet nie rozmawiajac a przeciez powinnismy powiedziec sobie od serca co czulysmy i myslalysmy.

Nie stanelam na wysokosci zadania i pod koniec tylko milczalam.

Niezaleznie od tego co ja uwazalam nie bylo elegancko z mojej strony ni podejmujac tej dyskusji.

Jest mi bardzo przykro z tego powodu.

Przepraszam Agnieszko.

Jutro serdecznie Cie zapraszam i bardzo sie ciesze ze chcesz wstapic do mnie przed odjazdem do Polski.